با یاد مجاهد شهید خسرو رحیمی

 

محل تولد: تهران

شغل: ورزشکار 

سن: ۲۷

تحصیلات: دانشجو رشته فیزیک

محل شهادت: تهران

تاریخ شهادت: ۱۹-۱۱-۱۳۶۰

مجاهد شهید خسرو رحیمی (رحمان) فرمانده دلیری بود که همراه با کاروان سرخ عاشورای مجاهدین در نوزده بهمن۶۰ به‌شهادت رسید.

خسرو رحیمی در سال۱۳۳۳ در تهران بدنیا آمد پس از پایان دوره دبیرستان در سال۵۲ وارد دانشگاه شد و در رشتهٔ فیزیک دانشگاه مشهد به ادامهٔ تحصیل پرداخت.

ورود به دانشگاه سرآغاز فصل نوینی از حرکت و مبارزه انقلابی برای خسرو بود، صداقت و شور و شوق مبارزاتی خسرو موجب شد در دانشگاه با فرهنگ مبارزاتی آن زمان آشنا و به فعالیت بپردازد.

در ادامهٔ این فعالیت‌های مستمر و خستگی‌ناپذیر بود که توانست یکی از بنیانگذاران تشکلهای دانشجویی در سالهای خفقان‌بار دوران شاه در مشهد بشود.

خسرو در این سال‌ها با سازمان مجاهدین خلق ایران و فرهنگ انقلابی آن آشنا شد و فعالیت خود را در مبارزه با رژیم شاه و شناساندن مواضع و اهداف انقلابی و توحیدی سازمان ادامه داد.

خوشرویی، صفا و برخوردهای گرم و روحیه مبارزاتی او با دیگران مایهٔ دلگرمی و پشتکار سایر همرزمانش بود، به‌قول یکی از همرزمانش وجود خسرو در هر جمعی باعث می‌شد تا بچه‌ها بیش از هر چیز به وحدت نظر در مسیر مبارزه و انسجام در تشکلهای دانشجویی فکر کنند و به مسأله اصلی یعنی مبارزه با دیکتاتوری شاه بپردازند.

خسرو که یکی از گردانندگان و سازماندهان حرکتهای دانشجویی بود، در تابستان سال۵۴ در صف مقدم یک تظاهرات دانشجویی در مشهد دستگیر و به زندان ساواک منتقل گردید.

او پس از تحمل شکنجه‌های زیاد، با وجود این‌که ساواک مدرکی بر علیه او به دست نیاورده بود، به ۶ماه زندان محکوم شد و به زندان وکیل‌آباد منتقل گردید. آشنایی نزدیک او با مجاهدین در دوران کوتاه زندان و کسب آموزشهای انقلابی، فصل نوینی در زندگی انقلابی او گشود.

او دربارهٔ آشنائیش با برادران مجاهد در زندان می‌گفت: «وقتی بچه‌های مجاهد را در زندان دیدم مثل این‌که بال در آورده و در آسمانها پرواز کردم. از ذوق و خوشحالی در پوستم نمی‌گنجیدم شب اول اصلاً نخوابیدم، گفتم: خدایا، بیدارم یا خواب می‌بینیم؟ خدا را شکر کردم و با خودم عهد بستم که از این شرایط باید بهترین استفاده را ببرم».

خسرو پس از ۶ماه با تجربیاتی تازه در زمینه مبارزه از زندان آزاد شد و مبارزاتش را ادامه داد، او پس از آزادی از زندان، به همراه مجاهد شهید قاسم مهریزی و یکی دیگر از همرزمانش به تجدید سازمان تشکلهای دانشجویی پرداختند، و همزمان با شروع تظاهرات ضدسلطنتی که به قیام بهمن‌ماه ۵۷ منجر شد، اولین تظاهرات دانشجویی را در مشهد سازماندهی کرده و به‌راه انداختند.

تظاهراتی که بوسیلهٔ او و همرزمانش طرح‌ریزی می‌شد، از سازمان‌یافته‌ترین و منظم‌ترین تظاهرات و راهپیمائی‌هایی بود در مشهد بود که به‌دلیل قاطعیت انقلابی در شعارهایی در جهت آرمان سازمان مجاهدین خلق مردم زیادی به آن می‌پیوستند.

این موضوع باعث خشم رژیم شاه و مرتجعین وابسته به خمینی شد که بعد از قیام از سران مهم رژیم دژخیم خمینی شدند، به‌شدت برانگیخته بود.

خسرو بعد از پیروزی قیام در رابطه فعال با سازمان قرار گرفت و مسئولیت انجمن دانشجویان مسلمان را عهده‌دار شد، و مدتی بعد مسئولیت بخش محلات و سپس مسئولیت بخش اجتماعی سازمان در مشهد را عهده‌دار شد.

اواخر سال۵۹ به تهران منتقل شد و در بخش حفاظت سازمان به ادامهٔ وظایف انقلابی خویش پرداخت. خسرو به‌دلیل پروسهٔ مبارزاتی که طی کرده بود، از روحیهٔ بالای انقلابی برخوردار بود، ضمن این‌که در سخت‌ترین شرایط شادابی و نشاطش را از دست نمی‌داد.

سرانجام فرمانده خسرو در عاشورای مجاهدین در ۱۹بهمن۶۰ در جریان حمله دژخیمان خمینی به پایگاهشان قهرمانانه به‌شهادت رسید.

یادش گرامی باد