محل تولد: مراغه
سن: ۲۰
تحصیلات: متوسطه
محل شهادت: کرمانشاه
تاریخ شهادت: ۱۳۶۷
سابقه مبارزاتی: ۶سال
باقر غلامی، فرزند دلیر مراغه، از نوجوانی پای در مسیر مبارزه گذاشت و با آشنایی با مجاهدین، در محیط مدرسه به فعالیت سیاسی پرداخت. در سال ۱۳۶۱ دستگیر و روانه زندان شد اما ارادهاش برای ادامه مبارزه هرگز درهم نشکست. پس از آزادی، در سال ۱۳۶۴ خود را به پایگاههای سازمان در منطقه رساند و با انجام سه مأموریت موفق، توانست ارتباط میان هواداران سازمان را برقرار کرده و آنان را به منطقه بیاورد.
در سال ۱۳۶۶، عزم خود را جزم کرد تا به یگانهای رزمی بپیوندد و در نبردهای سرنوشتساز شرکت کند. او در عملیاتهای عینخوش، آفتاب و چلچراغ شجاعانه جنگید و تا آخرین نفس در برابر دشمن ایستادگی کرد.
وصیتنامه او، گویای ایمان و عزم راسخ او به آرمانهایش است:
«…حال که این وصیتنامه را مینویسم، سرشارم از زندگی و زندگی را دوست دارم. هرگز تسلیم مرگ نخواهم شد و تا پای جان برای زنده ماندن خواهم جنگید. اگر شبی در گرماگرم نبردی پرشکوه شهادت سراغم آمد، سخت در آغوشش خواهم کشید، زیرا گاهی اوقات باید برای زنده ماندن، مرگ را نیز پذیرفت. اما شما هرگز گمان نبرید که من از میان شما رفتهام، نه، من زندگی ابدی یافتهام. مرا در صفیر گلوله یارانم بجویید و در اشکها و لبخندهای خلق، زیرا به دریایی پیوستهام که هیچ زوالی در آن نیست. به کهکشانی ملحق شدهام که تا دنیا دنیاست پرتو خواهد افکند و بر انسان راه را نشان خواهد داد. شهادت زندگی است و گامی فراتر از زیستن، تفنگم در گوشه اتاق انتظارم را میکشد. دیگر جای درنگ نیست و باید رفت. با یاران عهد بستهایم که امشب بر فراز کوهستان آتشی جاودان برافروزیم. مردم در آنسوی دشتها به انتظار طلوع خورشید نشستهاند…»
باقر غلامی در سال ۱۳۶۷ در میدان نبرد در کرمانشاه به شهادت رسید و به کهکشانی پیوست که خود چشمانداز پرشور آن را ترسیم کرده بود. یاد و راه او همواره زنده و جاری خواهد ماند.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 comments:
ارسال یک نظر