حماسه‌ای خونین در قلب تهران - با یاد مجاهد شهید مجید (محمدعلی) اکبریان تفاقی

 

محل تولد: اصفهان

سن: ۳۰

تحصیلات: دانشجوی مهندسی

محل شهادت: تهران

تاریخ شهادت: ۲۵-۵-۱۳۶۰

زندانی زمان شاه : ۱۳۵۴  / زندان قصر در تهران / ۳ سال

نحوه شهادت : تهاجم پاسداران به پایگاه مجاهدین

مجید (محمدعلی) اکبریان تفاقی، فرزند مقاوم اصفهان، در سال ۱۳۳۰ در خانواده‌ای پرتلاش و متعهد چشم به جهان گشود. او پس از طی دوران ابتدایی و متوسطه، وارد دانشگاه صنعتی شریف شد. دوران دانشجویی او مصادف با اوج خفقان دیکتاتوری شاه بود، اما این سرکوب‌ها او را از مسیر مبارزه باز نداشت.

فعالیت‌های سیاسی و آزادی‌خواهانه مجید سرانجام در سال ۱۳۵۴ منجر به دستگیری او توسط ساواک شد. او را به زندان قصر تهران منتقل کردند، جایی که به مدت سه سال تحت شدیدترین شکنجه‌ها قرار گرفت. در آن دوران، به‌ویژه پس از خیانت اپورتونیست‌های چپ‌نما که اطلاعات حساس را به ساواک لو می‌دادند، فشارها بر زندانیان انقلابی به اوج خود رسیده بود. اما مجید، با ایمان استوار و رازداری مثال‌زدنی، در برابر تمام شکنجه‌ها ایستادگی کرد و مأموران ساواک را ناکام گذاشت.

در آبان ۱۳۵۷، او همراه با سایر زندانیان سیاسی، با خیزش مردم علیه رژیم شاه، از زندان آزاد شد. اما این آزادی، برای مجید به‌معنای پایان راه نبود؛ بلکه او مصمم‌تر از قبل، در مسیر مبارزه برای آزادی خلقش گام برداشت. در دوران موسوم به فاز سیاسی، به همراه مجاهد شهید احمد شادبختی، در بخش‌های مختلف نشریه مجاهد فعالیت می‌کرد. با آغاز فاز نظامی، تحت فرماندهی مجاهد شهید سعید غیور، مسئولیت‌هایی را در بخش تدارکات نظامی بر عهده گرفت.

تنها چند هفته پس از آغاز سرکوب خونین ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، در شب‌های ماه رمضان، مزدوران خمینی پایگاه مجاهدین را در خیابان شیخ هادی تهران شناسایی کردند. در بامداد ۲۵ مرداد ۱۳۶۰، نیروهای کمیته و دادستانی، پایگاه را محاصره کردند و نبردی نابرابر آغاز شد.

مجید و دیگر مجاهدان مستقر در پایگاه، از همان لحظات نخست، آماده نبردی بی‌امان شدند. آنان می‌دانستند که هیچ راهی جز ایستادگی و جنگیدن تا آخرین گلوله باقی نمانده است. ساعت‌ها مقاومت کردند، در برابر هجوم بی‌وقفه دشمن ایستادند، و تا واپسین نفس، دست از سلاح و آرمان خود برنداشتند.

سرانجام، پس از نبردی طولانی و حماسی، مجید اکبریان تفاقی، به‌همراه همسرش شمسی امام‌جمعه و یارانش، محسن گلگار، علی ابراهیمیان، سعید غیور و علی امیرخیز، با جان‌فشانی و وفاداری به آرمان آزادی، در خون خود غلطیدند و جاودانه شدند.

خون سرخ آنان، چراغی فروزان برای نسلی شد که همچنان در مسیر سرنگونی استبداد و تحقق آرمان آزادی گام برمی‌دارد. یادشان گرامی و راهشان پررهرو باد!