با یاد و نام مجاهد شهید حسین درودی، از دلیرمردان میهن، که با عزم و وفاداری، از درود نیشابور تا میدانهای نبرد ارتش آزادیبخش، تاریخ مقاومت ایران را به خون خویش نوشت.
محل تولد: درود- نیشابور
سن: ۲۵
تحصیلات: متوسطه
محل شهادت: کرمانشاه
تاریخ شهادت: ۱۳۶۷
سابقه مبارزاتی: ۹سال
حسین درودی در سال ۱۳۵۸، در نخستین سالهای پس از انقلاب ضدسلطنتی، با سازمان مجاهدین خلق ایران آشنا شد. مسیر زندگیاش از همان زمان با آرمان آزادی و مبارزه گره خورد. او با تمام وجود وارد فعالیتهای مسالمتآمیز سیاسی شد، با توزیع نشریات، آثار و مواضع سازمان، پیام حقطلبانهی مجاهدین را در کوچهپسکوچههای شهرها طنینانداز میکرد.
سال ۱۳۶۵ نقطه عطفی در مبارزهاش بود؛ حسین راهی منطقه مرزی شد و آموزشهای نظامی را پشت سر گذاشت. او در چندین رشته عملیات ارتش آزادیبخش ملی ایران شرکت کرد و با جسارت و جنگاوری بالا، نقش مهمی در مقابله با مزدوران رژیم ایفا کرد.
در عملیات پیرانشهر زخمی شد، اما این جراحت، روح خروشانش را متوقف نکرد. در عملیات آفتاب، علیرغم جراحت، با تمام توان در پشتیبانی عملیات نقشآفرینی کرد.
در عملیات بزرگ چلچراغ، حسین درودی فرماندهی یک خودروی مکانیزه را بر عهده گرفت و با رشادت و بیباکی، در مصاف مستقیم با نیروهای رژیم شرکت کرد و ضربات کوبندهای بر پیکر آنها وارد آورد.
اما اوج رزمآوری و فداکاری حسین، در عملیات فروغ جاویدان رقم خورد؛ عملیات بزرگ و سرنوشتسازی که بسیاری از فرزندان دلیر خلق در آن حماسه آفریدند. حسین با ارادهای استوار، دل به میدان زد، در چندین نبرد سخت تا واپسین روز عملیات جنگید و شمار زیادی از مزدوران رژیم را از پای درآورد.
سرانجام، در اسلامآباد، در خط مقدم رویارویی، در حالیکه پرچم ایمان و آزادی را بر دوش داشت، به خاک افتاد. خون پاکش، در دل خاک میهن جاری شد تا گواهی باشد بر ایستادگی نسلی که بر ضد حکومت تاریکی و خرافه، تا آخرین نفس جنگید.
پیکر مطهر او در خاکپای سرور شهیدان، حسین بن علی (ع) در کربلا به خاک سپرده شد؛ همانجایی که عاشوراییان تاریخ گرد آمدهاند. حسین درودی، مجاهدی بود از جنس ایمان و حماسه، که نامش در حافظهی رهاییبخش مردم ایران جاودانه خواهد ماند.
یادش جاودان، راهش پررهرو.
0 comments:
ارسال یک نظر