مجتبی فرشید؛ مجاهد شهید ۲۲ ساله‌ای که حتی نام خود را به دشمن نداد

 

محل تولد: کنگاور

سن: ۲۲

تحصیلات: دانشجو

محل شهادت: تهران

تاریخ شهادت: ۱۹-۷-۱۳۶۰

مجتبی فرشید در سال ۱۳۳۸ در شهر کنگاور متولد شد. دوران ابتدایی را در زادگاه خود گذراند و سپس به تهران آمد تا تحصیلات متوسطه را ادامه دهد. در سال ۱۳۵۶ وارد دانشگاه پلی‌تکنیک تهران شد. او از همان دوران دبیرستان، تحت تأثیر فضای سیاسی خانواده و مطالعات شخصی، با مسائل سیاسی آشنا شده بود.

مبارزه در دانشگاه و مجروحیت در قیام ۵۷

با مهارت خود در رشته کاراته، در برابر حملات گارد شاه به دانشجویان ایستادگی می‌کرد. یک‌بار در دانشکده به دام گارد افتاد و با وجود ضربات شدید باتوم به سر، موفق به فرار شد. در شهریور ۱۳۵۷ در جریان تظاهرات خیابانی در نظام‌آباد تهران، بر اثر تیراندازی مأموران رژیم شاه از ناحیه دست و سینه زخمی شد. پس از ۷ ساعت جراحی، به همت پزشکان از جمله برادرش، مجاهد شهید دکتر محسن فرشید، از مرگ نجات یافت.

با وجود از دست دادن بخشی از ریه و ماهیچه بازو، همواره پرنشاط و فعال ماند و حتی کوهنوردی را ادامه داد.

فعالیت‌های پس از انقلاب و پیوستن به مجاهدین خلق

پس از پیروزی انقلاب، با شناختی که از جریان مبارزات دانشجویی داشت، به سازمان مجاهدین خلق ایران پیوست. پیش از بازگشایی دانشگاه‌ها، به همراه همرزمانش به حلبی‌آباد تهران‌پارس رفت و با کار شبانه‌روزی برای محرومان، شرکت تعاونی راه‌اندازی کرد و کلاس‌های درس برای کودکان برگزار نمود.

او در ادامه به انجمن دانشجویان مسلمان پلی‌تکنیک پیوست و سپس در ستاد سازمان، در بخش بولتن خبری و نشریه فعالیت کرد. پس از تعطیلی ستاد در سال ۱۳۵۹، در محل دیگری به فعالیت ادامه داد.

وصیت‌نامه و آمادگی برای مبارزه نهایی

در فروردین ۱۳۶۰، ضمن نوشتن وصیت‌نامه و تحویل آن به سازمان، هرچه داشت فروخت و پولش را به سازمان اهدا کرد. پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و آغاز مبارزه مسلحانه، ناچار شد از شهری به شهر دیگر برود تا در مهر همان سال به برادرش محسن و پایگاه مشترکشان وصل شود.

آخرین پایگاه و شهادت

۸ مهر ۱۳۶۰، پایگاه محل استقرار مجتبی و برادرش محسن هدف حمله پاسداران قرار گرفت. پایگاه زیر آتش مسلسل و آرپی‌جی به آتش کشیده شد. محسن همان روز به شهادت رسید و مجتبی که به شدت زخمی شده بود، زنده به دست دشمن افتاد.

با وجود شکنجه‌های مداوم و جراحت سنگین، حتی نام خود را به بازجویان نداد. سرانجام پس از شناسایی توسط یک عنصر خائن، در ۱۹ مهر ۱۳۶۰ به شهادت رسید و به کاروان شهیدان مجاهد خلق پیوست.

بخشی از وصیت‌نامه مجتبی فرشید

«بنام خدا و به‌نام خلق قهرمان ایران

انا لله و انا الیه راجعون...

من با اتکا به تکامل‌بخش هستی و خدای واحد، تجلی توحید راستین را در آرمان انقلابی سازمان مجاهدین خلق ایران دانسته و این سازمان را حامل واقعی ارزش‌های توحیدی می‌دانم...»