علینقی محبی؛ مجاهد شهید ۱۸ ساله‌ای که در برابر دژخیمان خمینی ایستاد

 

محل تولد: تهران

سن: ۱۸

تحصیلات: دبیرستان

محل شهادت: تهران

تاریخ شهادت: ۱-۹-۱۳۶۰

محل زندان: اوین

علینقی محبی در سال ۱۳۴۲ در تهران به دنیا آمد. او دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در همین شهر سپری کرد. تنها ۱۵ سال داشت که با شعله‌ور شدن قیام مردم ایران علیه دیکتاتوری شاه خائن در سال ۱۳۵۷، با موضوعات سیاسی آشنا شد و در جریان شرکت در تظاهرات‌های مردمی، با نام و آرمان‌های سازمان مجاهدین خلق ایران آشنایی پیدا کرد.

پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی، وقتی علینقی با اقدامات ارتجاعی و انحصارطلبانه رژیم خمینی مواجه شد، گمشده خود را در آرمان‌های سازمان مجاهدین یافت. او با پیوستن به انجمن دانش‌آموزان مسلمان دبیرستان که مرتبط با نهاد دانش‌آموزی سازمان بود، فعالیت‌های خود را آغاز کرد.

به‌عنوان یک میلیشیای پرشور، حضور او در تمامی فعالیت‌های سازمان چشمگیر بود:

فروش نشریه مجاهد،

شرکت در میتینگ‌ها و تظاهرات‌های اعتراضی علیه سرکوب آزادی‌ها،

مقابله با حملات وحشیانه چماقداران به دکه‌های فروش نشریات سازمان.

با وقوع سرکوب خونین تظاهرات بزرگ سازمان در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و آغاز دستگیری‌ها و اعدام‌ها، علینقی مانند دیگر مجاهدان ناگزیر شد به مبارزه مخفی روی آورد.

در تابستان پر التهاب همان سال، هنگامی که شب‌هنگام قصد بازگشت به خانه داشت، متوجه هجوم پاسداران به منزلشان برای دستگیری او شد. با هوشیاری انقلابی توانست از منطقه بگریزد. اما در شهریور ۱۳۶۰، هنگام اجرای قراری با یکی از همرزمانش در میدان وثوق تهران، توسط گشتی‌های پاسداران دستگیر و به زندان اوین منتقل شد.

در شکنجه‌گاه اوین، او ماه‌ها تحت شدیدترین شکنجه‌ها قرار گرفت. دژخیمان خمینی تلاش می‌کردند او را به توبه و ندامت وادارند، اما علینقی محبی هرگز به عهدی که با خدا و خلق بسته بود پشت نکرد. او جانانه و با ایمان راسخ در برابر شکنجه‌گران ایستاد و تسلیم نشد.

سرانجام، در روز اول آذر ۱۳۶۰، پس از دو ماه مقاومت قهرمانانه، دژخیمان که از درهم شکستن ارادهٔ او عاجز مانده بودند، علینقی محبی را همراه جمعی از دیگر همرزمان مجاهدش به جوخه‌های تیرباران سپردند.

چند روز بعد، پیام زندان اوین به پدر علینقی رسید که برای ملاقات فرزندش به زندان مراجعه کند. اما وقتی پدر به زندان رفت، به جای دیدار با فرزند، تنها ساک و وسایل او را تحویل گرفت و خبر شهادتش را شنید.

بدین ترتیب، علینقی محبی، این مجاهد دلیر و سرفراز، در ۱۸ سالگی جان خود را در راه آزادی و بهروزی مردم ایران فدا کرد و به کاروان پرشمار شهدای مجاهد خلق پیوست. نام او به‌عنوان جوانی مقاوم و استوار، در تاریخ مبارزات آزادی‌خواهانهٔ مردم ایران جاودانه خواهد ماند.