غلامرضا سرخیلی؛ مجاهدی از آبادان تا اوین

 

محل تولد: آبادان

شغل: درجه‌دار نیروی زمینی

سن: ۳۷

تحصیلات: دانشجوی رشته مکانیک از آمریکا

محل شهادت: تهران

تاریخ شهادت: ۱۵-۷-۱۳۶۴

محل زندان: اوین

با یاد و نام مجاهد شهید غلامرضا سرخیلی، قهرمانی از دیار آبادان که در مسیر آزادی، از دانشگاه‌های آمریکا تا میدان‌های نبرد و از زندان اوین تا چوبه‌ی دار، راه مقاومت را تا آخرین نفس پیمود.

غلامرضا سرخیلی در سال ۱۳۲۷ در آبادان متولد شد. پس از تحصیل در این شهر، به ارتش شاهنشاهی پیوست، اما به دلیل فساد و بی‌عدالتی حاکم بر ارتش، استعفا داد. در سال ۱۳۵۱ برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در آنجا با فعالیت‌های دانشجویی و سیاسی علیه دیکتاتوری شاه، با نام و آرمان سازمان مجاهدین خلق ایران آشنا شد.

او پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی به ایران بازگشت و در آبادان به جنبش ملی مجاهدین پیوست. از فروش نشریه و فعالیت‌های مردمی تا مسئولیت میلیشیاهای آبادان و سپس حضور در جبهه‌های جنگ، سرخیلی همواره در خط مقدم مبارزه بود. در مرداد ۱۳۵۹ پس از حمله مزدوران خمینی به چادرهای پشتیبانی رزمندگان در آبادان، دستگیر و ۶ ماه زندانی شد. با اصابت موشک به زندان، موفق به فرار شد و سپس به شیراز و بعد تهران رفت.

در تهران، غلامرضا در تظاهرات بزرگ ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ شرکت داشت و پس از آغاز مبارزه مسلحانه، مسئولیت تدارکات تیم‌های عملیاتی شرق تهران را برعهده گرفت. او در فروردین ۱۳۶۱ دستگیر و به زندان اوین منتقل شد.

در زندان، با وجود شکنجه‌های وحشیانه و فشارهای سنگین، همچنان مقاوم و استوار ایستاد. زندانبانان برای شکستن او حتی همسر، فرزندان خردسال و برادر کوچکترش را به سلول آوردند، اما هیچ‌یک نتوانستند این مجاهد دلیر را تسلیم کنند.

او با پاهایی مجروح و بدن زخمی همچنان بر مواضع انقلابی خود پای فشرد. جمله‌های شجاعانه‌اش در برابر بازجویان، سندی جاودانه از روحیه‌ی مقاومت اوست:

«اینها جوجه هستند، حداکثر می‌توانند ما را دار بزنند، اما هیچ غلط دیگری نمی‌توانند بکنند.»

سرانجام، دژخیمان خمینی که از ایستادگی و پایداری او به ستوه آمده بودند، غلامرضا سرخیلی را در ۱۵ مهر ۱۳۶۴ به شهادت رساندند.

🌹 یاد و راهش جاوید.