هوشنگ منتظرالظهور؛ پهلوان جاودانه

 

محل تولد: اصفهان

شغل: قهرمان کشتی

سن: ۲۸

تحصیلات: دانشجو

محل شهادت: اصفهان

تاریخ شهادت: ۱۱-۷-۱۳۶۰

پهلوانی که از سکوی المپیک تا سکوی شهادت رفت؛ یادنامه‌ای برای مجاهد شهید هوشنگ منتظرالظهور

مجاهد شهید هوشنگ منتظرالظهور، قهرمان کشتی فرنگی ایران در وزن ۸۲ کیلوگرم و عضو تیم ملی ایران در المپیک ۱۹۷۶ مونترآل، یکی از درخشان‌ترین چهره‌های ورزشی و سیاسی تاریخ معاصر کشورمان است؛ پهلوانی که از تشک کشتی و میدان افتخار، تا میدان مقاومت و شهادت، مسیری پُرغرور و الهام‌بخش را پیمود.

هوشنگ در سال ۱۳۳۲ در تهران و در خانواده‌ای متوسط و زحمتکش چشم به جهان گشود. سال‌های کودکی را در سختی گذراند و پس از بازنشستگی پدر، خانواده‌اش به اصفهان بازگشتند. او تحصیلات متوسطه را در همان‌جا به پایان رساند و سپس وارد دانشگاه تهران شد. برای تأمین مخارج تحصیل، روزها دانشجو بود و شب‌ها تاکسی می‌راند؛ اما فشار مالی او را واداشت که تحصیل را نیمه‌تمام رها کند. کمی بعد در دانشگاه اصفهان، رشته تاریخ و علوم تربیتی را برگزید.

در همان دوران، در مسابقات کشتی فرنگی به مقام قهرمانی ایران دست یافت و به عضویت تیم ملی درآمد. افتخار بزرگ زندگی ورزشی‌اش، حضور در المپیک ۱۹۷۶ مونترآل بود. او همچنین در مسابقات جهانی دانشجویان در صوفیه بلغارستان درخشید.

همزمان با اوج‌گیری انقلاب ضدسلطنتی، هوشنگ که افسر وظیفه بود، با شجاعت و خطرپذیری، مجروحان و انقلابیون تحت تعقیب را جابه‌جا می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب، به‌عنوان مربی و سپس مدیرکل تربیت‌بدنی دانشگاه اصفهان منصوب شد و در دل دانشجویان و ورزشکاران، محبوبیتی مثال‌زدنی یافت. او نه‌تنها مربی، بلکه تکیه‌گاه ورزشکاران و دانشجویان بود.

شجاعت هوشنگ تنها در میدان ورزش نبود؛ وقتی معاون دانشگاه اصفهان به ورزشکاران توهین کرد، بی‌اعتنا به خطرات جانی و شغلی، او را سر جای خود نشاند. این روحیه آزادگی و سرکشی در برابر ظلم، بعدها بهای سنگینی برایش داشت.

در مرداد ۱۳۶۰، در اوج فضای سرکوب، در مسابقات قهرمانی کشور در یزد، بار دیگر درخشید و در وزن ۹۰ کیلوگرم قهرمان ایران شد. اما درست همان روزها، به دلیل فعالیت‌های سیاسی و هواداری‌اش از سازمان مجاهدین خلق ایران، در تیررس پاسداران قرار گرفت. شب ۲۴ مرداد ۱۳۶۰، پاسداران به خانه‌اش یورش بردند و او را به زندان سپاه اصفهان بردند.

۵۰ روز تمام، قهرمان تیم ملی، زیر شدیدترین شکنجه‌های قرون‌وسطایی مقاومت کرد. سرانجام، در سحرگاه ۱۱ مهر ۱۳۶۰، هوشنگ منتظرالظهور در کنار همرزمش، مجاهد شهید احمد شاطرزاده، قهرمان کشتی آموزشگاه‌های اصفهان، در زندان اصفهان تیرباران شد. برخلاف رسم معمول که زندانیان را به باغ ابریشم می‌بردند، جلادان از هیبت و قدرت این دو قهرمان هراسان بودند و در همان زندان آنان را به خون کشیدند.

بدین‌سان، هوشنگ منتظرالظهور، از سکوی قهرمانی کشتی، به سکوی جاودانه شهادت پرواز کرد. نامش نه‌تنها در تاریخ ورزش ایران، بلکه در تاریخ مقاومت این سرزمین ماندگار شد.