قهرمان استوار، علی یوسفلی

 

محل تولد: تهران

شغل: کارمند شهرداری

سن: ۲۷

تحصیلات: دیپلم

محل شهادت: تهران

تاریخ شهادت: ۱۹-۱۱-۱۳۶۵

علی یوسفلی در سال ۱۳۳۸ در تهران چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را تا دریافت دیپلم ادامه داد. او از دوران دبیرستان با مسائل سیاسی آشنا شد و از سال ۱۳۵۵ با سازمان مجاهدین خلق ایران ارتباط گرفت و به جمع هواداران دانشجویی سازمان پیوست.

در روزهای پرخروش قیام ضدسلطنتی مردم ایران، علی نقشی فعال و تعیین‌کننده داشت. خانه‌اش به مرکزی برای سازماندهی و برنامه‌ریزی تظاهرات مردم در محله تبدیل شده بود. پس از پیروزی انقلاب، او به‌عنوان کارمند حسابداری در شهرداری تهران مشغول به‌کار شد، اما مبارزه را هرگز رها نکرد. در انجمن کارمندان هوادار سازمان فعالیت گسترده‌ای داشت — از توزیع نشریه و اطلاعیه‌های سازمان تا روشنگری در میان همکارانش درباره اهداف و خطوط مجاهدین.

او همواره در میتینگ‌ها و تظاهرات‌های افشاگرانه شرکت داشت و با ایمان و تعهد، در برابر ارتجاع تازه‌برخاسته از دل انقلاب ایستاد.

با سرکوب خونین تظاهرات مسالمت‌آمیز ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، علی نیز همچون هزاران مجاهد دیگر وارد مرحله‌ای تازه از مبارزه شد. در دی‌ماه همان سال دستگیر و به زندان اوین منتقل گردید. بازجویان دژخیم، با هدف شکستن روحیه و گرفتن اطلاعات از او، وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها را اعمال کردند. اما علی در برابر همه‌ی فشارها، استوار و با ایمان باقی ماند.

شکنجه‌های پی‌درپی جسم او را از پا انداخت و دچار بیماری‌های سخت شد، تا جایی که در اواخر سال ۱۳۶۳، پس از سه سال و نیم حبس، ناچار شدند برای درمان آزادش کنند.

اما روح انقلابی علی خاموش نشد. در سال ۱۳۶۴، با وجود ضعف جسمی، بار دیگر ارتباط خود را با سازمان برقرار کرد و فعالیت‌هایش را از سر گرفت.

در زمستان ۱۳۶۵، هنگام آماده‌سازی برای خروج از کشور و پیوستن به یارانش در ارتش آزادیبخش ملی، در شب ۱۹ بهمن، پایگاه او و یارانش به محاصره پاسداران درآمد. در نبردی نابرابر، علی با اصابت گلوله‌های دشمن، در همانجا به شهادت رسید.

بدین‌سان علی یوسفلی، پس از سال‌ها مقاومت در شکنجه‌گاه‌های رژیم، سرانجام خون خود را در راه آزادی مردم ایران فدا کرد — نمادی از استواری، ایمان و وفاداری تا واپسین دم.