محل تولد: سنقر
سن: ۱۶
تحصیلات: متوسطه
محل شهادت: ایلام
تاریخ شهادت: ۲۹-۵-۱۳۶۰
با یاد و نام مجاهد شهید حامد ابراهیمی اصل؛ نوجوانی از سنقر که شجاعت را نه در کلمات، که در ایستادگیِ پرشور خود معنا کرد. او در خانوادهای خوشنام و ریشهدار در سنقر چشم به جهان گشود؛ کودکی باهوش، پرجنبوجوش و حساس که نشانههای غیرت و روحیهی مبارزه از همان سالهای نخست در نگاهش موج میزد.
در هنگامهٔ خیزش مردم ایران در سال ۵۷، هنوز نوجوانی بیش نبود، اما قلبش در صفوف مبارزان میتپید. با شکلگیری دفتر هواداران جنبش ملی مجاهدین در شهر، بیدرنگ راهی را برگزید که راه آزادی بود؛ راهی که هر قدمش با آگاهی، مسئولیتپذیری و ایمان برداشته میشد.
مسیر مبارزه او را به ایلام رساند؛ نوجوانی شانزدهساله اما استوار، پرتلاش و خستگیناپذیر. سال ۱۳۶۰، سالی که رژیم ضدبشر تیغ سرکوب را بر گلوی نسل انقلاب فشرد، روزی بود که حامد نیز بازداشت شد. برخی روایتها از بازداشت اولیهٔ او در کرمانشاه و انتقالش به ایلام سخن میگویند؛ جایی که زیر سختترین شکنجهها بارها نامش را پرسیدند. اما پاسخ او لرزه بر اندام شکنجهگران میانداخت:
«مجاهد خلقم و فرزند خلق!»
ایستادگیِ نوجوانی ۱۶ ساله، بازجویان را به جنونِ کینه کشاند. گفته میشود حتی پیش از اجرای حکم رسمی، با بیرحمی مطلق و فروبردن میلهٔ داغ در گلویش او را به شهادت رساندند. اما هرچه کردند نتوانستند فریادش را خاموش کنند؛ فریادی که از قلب ایمان برمیخاست و از مرزهای درد عبور کرده بود.
در ۲۹ مرداد ۱۳۶۰، حامد ابراهیمی اصل در ایلام به شهادت رسید. دادگاهی نداشت، دفاعی نداد؛ اما تاریخ، بزرگترین گواه شجاعت او شد. نامش در حافظهٔ خلق، در روح مقاومت و در هر زمزمهای که از آزادی سخن میگوید، زنده و فروزان باقی مانده است.
او رفت، اما صدایش ماند:
«فرزند خلقم…»
