یادنامه فرمانده مجاهد، فروزنده پروانه

 

محل تولد: رامسر

شغل: معلم

سن: ۲۷

تحصیلات: دیپلم

محل شهادت: کرمانشاه

تاریخ شهادت: ۱۳۶۷

سابقه مبارزاتی:۱۱سال

شریانم آتش

حرفم آواز کبوترهایی است

 که تمام تنشان یکرنگی است…

فروزنده پروانه، زنی از تبار ایستادگی و ایمان، از همان آغاز جوانی به آرمان آزادی و عدالت باور داشت. او که در رامسر چشم به جهان گشود و حرفه معلمی را برگزید، از همان سال‌های پیش از انقلاب در سال ۱۳۵۶ وارد عرصه مبارزه سیاسی شد. با پیروزی انقلاب، او در سال ۱۳۵۸ به صفوف مجاهدین خلق پیوست و فعالیت‌های حرفه‌ای خود را با سازمان آغاز کرد.

در زمستان سال ۱۳۶۱، فروزنده با درخواست خود به مناطق مرزی رفت و در بخش‌های پشتیبانی و امداد پزشکی، مسئولیت‌های مهمی را به‌عهده گرفت. با روحیه‌ای پرشور و اراده‌ای آهنین، فروزنده در کنار دیگر مجاهدان در مسیر آزادی، نقش بی‌بدیلی را ایفا کرد.

با تشکیل تیپ‌های رزمی ارتش آزادی‌بخش، او آموزش‌های نظامی را به‌طور جدی دنبال کرد. به دلیل شایستگی‌ها و توانمندی‌هایی که از خود نشان داد، به سرعت به فرماندهی گروه و سپس فرماندهی دسته ارتقا یافت.

فرمانده فروزنده پروانه در عملیات‌های مختلفی از جمله نبردهای آفتاب، چلچراغ و فروغ جاویدان شرکت کرد. او در عملیات چلچراغ نقش فرماندهی بخشی از گردانی را برعهده داشت که در پاکسازی شهر مهران شرکت کردند. در عملیات فروغ جاویدان، او فرمانده پشتیبانی گردان بود. این گردان بخشی از تیپ ۷۳۰ تحت فرماندهی مجاهد شهید زهرا رجبی (فائزه) بود که به قلب آتش در تنگه چهارزبر وارد شد.

در نبرد تنگه چهارزبر، فروزنده پروانه، این فرمانده قهرمان، دچار جراحت‌های شدیدی شد. همرزمانش او را به بیمارستان اسلام‌آباد، که تحت کنترل ارتش آزادی‌بخش بود، منتقل کردند. اما شدت جراحات او به حدی بود که این شیرزن استوار، در همان خاک وطن و در اوج رشادت و فداکاری، به شهادت رسید.

زندگی و مبارزه فروزنده پروانه، تصویری از اراده و پایمردی است. او که روزگاری معلم بود، تمام توان خود را به‌پای آرمان‌های والای آزادی گذاشت و در مسیر مبارزه علیه ظلم و استبداد، جان عزیزش را تقدیم کرد.

فروزنده پروانه، نامی است که در تاریخ مبارزات آزادی‌خواهانه ایران، همواره زنده خواهد ماند؛ نامی که یادآور شجاعت، ایثار و عشق به میهن است.

روحت شاد و یادت جاودان، ای معلم آزادی و فرمانده دلاور.