دانشجویی با قلبی انقلابی؛ روایت شهادت اسفندیار رحیمی در مانیل

 

محل تولد: -

شغل: دانشجو مهندسی ساختمان

سن: ۲۵

تحصیلات: -

محل شهادت: فیلیپین

تاریخ شهادت: ۱۸-۱۱-۱۳۶۱

در هیاهوی سنگین غربت، میان دیوارهای سیمانی مانیل، صدای تپش قلب یک انقلابی از تبار لرستان، برای آزادی مردمش می‌تپید؛ اسفندیار رحیمی طاقانکی، دانشجوی جوان و پرشور مهندسی ساختمان، کسی که مسیر زندگی‌اش را نه صرفاً در ساخت جاده‌ها، بلکه در ساختن آینده‌ای آزاد برای خلقش جست‌وجو می‌کرد.

فرزند آزاده‌ی لرستان، متولد سال ۱۳۳۷، پس از پایان دبیرستان برای ادامه تحصیل عازم فیلیپین شد. اما روح بلند و آزاد او، تنها در دانش خلاصه نمی‌شد. او خیلی زود به صفوف انجمن دانشجویان مسلمان هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران پیوست و قلبش را با نبض مبارزه، هم‌آهنگ کرد.

در دوران وحشت و اختناق، که دژخیمان جمهوری اسلامی حتی فراتر از مرزهای ایران نیز بذر وحشت می‌پاشیدند، اسفندیار یکی از هدف‌های اصلی مزدوران ترور صادراتی رژیم شد. در ۱۸ بهمن ۱۳۶۱، در حومه‌ی مانیل، تروریست‌های اعزامی از سوی حکومت خمینی، او را با دشنه‌هایشان هدف قرار دادند. پیکر غرق در خونش، سند دیگری از ماهیت پلید رژیمی بود که حتی صدای اعتراض را در آن‌سوی جهان هم برنمی‌تابید.

اما اسفندیار شهید شد تا آرمانش زنده بماند.

او جان داد، تا صدای آزادی‌خواهی‌اش، از غربت به خاک میهن بازگردد و با نسل‌های تازه‌ای که در پی روشنایی‌اند، پیوندی جاودانه برقرار کند.

یادش گرامی و راهش پررهرو باد

درود بر شهید رسالت، که در غربت ایستاد و جاودانه شد.