شهید مجاهد حسین ارگنجی؛ شعله‌ای فروزان در مسیر آزادی

 

محل تولد: تربت حيدريه

شغل: -

سن: ۲۷

تحصیلات: دانشجوی فیزیک و ریاضیات

محل شهادت: تهران

تاریخ شهادت: ۲۷-۴-۱۳۶۱

با طلوعی از خاک زرخیز تربت‌حیدریه، ستاره‌ای در آسمان مبارزات خلق ایران درخشیدن گرفت؛ شهید مجاهد حسین ارگنجی، فرزندی از مردم، دانشجویی آگاه و رزمنده‌ای نستوه که زندگی‌اش را وقف راه آزادی، برابری و آرمان رهایی انسان کرد.

حسین در سال ۱۳۳۴ دیده به جهان گشود و از همان کودکی با واقعیت تلخ فقر و نابرابری خو گرفت. پس از طی دوران تحصیل با موفقیت، در سال ۱۳۵۲ در رشته ریاضی فیزیک در دانشگاه کرج پذیرفته شد؛ جایی که نخستین جرقه‌های آگاهی سیاسی‌اش شعله‌ور شد. آشنایی با نیروهای انقلابی و به‌ویژه سازمان مجاهدین خلق ایران، او را وارد عرصه‌ای ساخت که تمام هستی‌اش را در آن نثار کرد.

در سال ۱۳۵۴ برای ادامه تحصیل به دانشگاه مشهد رفت و خانه‌اش پناهگاهی برای هواداران سازمان شد. در سال ۱۳۵۶، به‌دنبال برگزاری تظاهراتی در سالگرد شهادت دکتر شریعتی، دستگیر و پس از شکنجه‌های سنگین به دو سال حبس محکوم شد. زندان، دانشگاهی دیگر برای حسین بود؛ جایی که در تماس با کادرهای برجسته مجاهدین، آموزش دید و تبدیل به رزمنده‌ای فهیم و مقاوم شد.

با آزادی در آبان ۱۳۵۷، او بلافاصله به صفوف انقلاب بازگشت و به سازماندهی مبارزات مردمی در تربت‌حیدریه و سپس مشهد پرداخت. به‌عنوان یکی از مسئولان مجاهدین در استان خراسان، نقش مهمی در گسترش تشکیلات ایفا کرد. پس از مدتی به همدان اعزام شد و سپس به تهران منتقل گردید تا در بخش شهرستان نشریه مجاهد فعالیت کند.

او در میان یاران خود به تواضع، فروتنی، ایثار، و وفاداری عمیق به آرمان‌های سازمان شناخته می‌شد. با آغاز فاز نظامی پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، حسین نیز زندگی مخفی را برگزید و در دل تاریکی خفقان، شمعی برای روشن نگه‌داشتن راه مقاومت شد.

در ۱۵ آذر ۱۳۶۰، در جریان مأموریتی، دستگیر و به شکنجه‌گاه اوین منتقل شد. مقاومت جانانه‌اش زیر شدیدترین شکنجه‌ها، همچون روزهای زندان شاه، ادامه یافت. اما این بار، مزدوران جمهوری اسلامی که تاب استواری‌اش را نداشتند، در ۲۷ تیر ۱۳۶۱ او را تیرباران کردند.

همسر وفادارش، خواهر مجاهد صغری خلدی نیز در همان سال به خیل شهیدان پیوست؛ زوجی که با عشق به خلق و ایمان به آزادی، در راه آرمان خویش جاودانه شدند.

یاد شهید حسین ارگنجی، یادآور نسل بیدار و سرافرازی است که در دل تاریکی، چراغ ایستادگی برافروختند و خون خود را نثار طلوع فردایی آزاد کردند.