از زندان شاه تا شهادت با شیخ

 

محل تولد: نيشابور

شغل: كارگر

سن: ۲۳

تحصیلات: دیپلم

محل شهادت: تهران

تاریخ شهادت: ۱۰-۱۰-۱۳۶۱

محمد کاظم عزیزی در سال ۱۳۳۸ در نیشابور چشم به جهان گشود. پس از پایان کلاس اول دبستان، همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد و ادامه تحصیل خود را در این شهر گذراند. از همان سال‌های نوجوانی، فقر و محرومیت مردم را از نزدیک لمس می‌کرد و همین تجربه، ذهن و زبانش را نسبت به بی‌عدالتی اجتماعی حساس کرده بود.

در دوران تحصیل، بارها با همکلاسی‌هایش درباره نابرابری‌ها صحبت می‌کرد و بی‌پرده می‌گفت که نمی‌شود عده‌ای در فقر مطلق باشند و عده‌ای در کاخ‌ها زندگی کنند. همین صراحت، یک‌بار او را هدف ضرب‌وشتم یک مأمور ساواک قرار داد. زمانی که مادرش به دفاع از او اعتراض کرد، مأمور ساواک با تهدید گفت: «جلوی بچه‌ات را بگیر وگرنه می‌فرستمش آب خنک بخورد».

در اواخر سال ۱۳۵۳، پس از پایان سال سوم راهنمایی، تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه قم برود. هنوز چند ماهی از حضورش در قم نگذشته بود که در تظاهرات ۱۵ خرداد ۱۳۵۴ شرکت کرد و همان‌جا توسط ساواک شاه دستگیر شد. پس از ضرب‌وشتم شدید، او را به زندان قصر منتقل کردند و در زندان تحت شکنجه‌های سنگین، از جمله کابل، قرار گرفت.

خانواده‌اش ماه‌ها از او بی‌خبر بودند تا اینکه نامه‌ای از زندان به دستشان رسید و برای ملاقات به زندان قصر رفتند. به دلیل سن کمش (۱۵ سال)، او را از زندان قصر منتقل کردند. با این حال، رفتار و منش کاظم حتی در زندان عادی نیز باعث جذب زندانیان دیگر به او شده بود. او به مادرش اصرار می‌کرد که پیگیری کند تا دوباره به زندان قصر منتقل شود، چون می‌خواست در کنار زندانیان سیاسی باشد.

پس از پایان بازجویی‌ها، در بیدادگاه رژیم شاه به دو سال زندان محکوم شد. در سال ۱۳۵۶، پس از تحمل بیش از دو سال حبس، آزاد گردید. پس از آزادی، روزها کار می‌کرد و شب‌ها به تحصیل ادامه داد تا سرانجام در سال ۱۳۵۹ موفق به اخذ دیپلم شد.

کاظم از سال ۱۳۵۷ با سازمان مجاهدین ارتباط گرفت و در تکثیر و توزیع اعلامیه‌ها و جزوات سازمان نقش فعالی داشت. در جریان قیام ضدسلطنتی و حمله به مراکز سرکوب شاه، حضوری مؤثر و شجاعانه داشت. پس از پیروزی انقلاب، به جنبش ملی مجاهدین پیوست و فعالیت خود را در بخش محلات ادامه داد.

او در حفاظت از مرکز جنبش ملی مجاهدین در تهران، در برابر حملات چماقداران و اوباش خمینی، نقشی جسورانه ایفا کرد و در تمامی میتینگ‌ها و فعالیت‌های سازمانی، از انتخابات سال ۵۸ تا میتینگ امجدیه و تظاهرات سال ۶۰، حضوری پیگیر داشت.

پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و آغاز مبارزه مسلحانه انقلابی، کاظم خانه را ترک کرد و وارد زندگی مخفی شد. در بهار سال ۱۳۶۱، در حالی که برای پیوستن به یگان‌های مجاهدین در منطقه مرزی آماده می‌شد، در جریان حمله پاسداران به پایگاهی که در آن حضور داشت دستگیر و به زندان گوهردشت منتقل گردید.

دو ماه بعد، خانواده‌اش از بازداشت او مطلع شدند. در ملاقات، با پیکری نحیف، زخم‌خورده و شکنجه‌شده روبه‌رو شدند؛ اما روحیه‌اش همچنان استوار بود. سرانجام، پس از شش ماه زندان انفرادی و شکنجه‌های سنگین، دژخیمان رژیم آخوندی این مجاهد سرموضع را در روز ۱۰ دی ۱۳۶۱ به شهادت رساندند.

یک ماه پس از شهادتش، به پدر کاظم اطلاع دادند که برای تحویل وسایل شخصی فرزندش به زندان مراجعه کند. پدر، هنگام دریافت وسایل، همان‌جا از شدت اندوه از حال رفت. پیکر پاک این مجاهد پاکباز، توسط مزدوران رژیم در بهشت زهرا دفن شد.

محمد کاظم عزیزی تنها شهید این خانواده نبود؛ علیرضا و محمدرضا عزیزی، برادران او نیز از شهدای سرفراز مجاهد خلق هستند.

نه می‌بخشیم، نه فراموش می‌کنیم.

یاد و راه‌شان جاودان.