محل تولد: نيشابور
سن: ۲۱
تحصیلات: دیپلم
محل شهادت: کرمانشاه
تاریخ شهادت: ۵-۵-۱۳۶۷
سابقه مبارزاتی: ۳سال
زندانی سیاسی: ۱سال
با یاد مجاهد شهید محمدرضا عزیزیشرق
شهید عملیات فروغ جاویدان
محمدرضا عزیزیشرق در شهر نیشابور متولد شد. جوانی ۲۱ساله با دیپلمی ساده، اما با قلبی سرشار از ایمان، خشم انقلابی و تعهدی آگاهانه به آزادی. او پس از پیروزی انقلاب با نام و آرمان سازمان مجاهدین خلق ایران آشنا شد، اما بهدلیل سن کم، در آغاز امکان فعالیت سازمانیافته نداشت. با اینحال، فضای مبارزاتی خانواده و سرنوشت خونین برادرانش، مسیر زندگی او را برای همیشه رقم زد.
خانواده عزیزیشرق از خانوادههای مقاوم و بهایافته بود. برادرش محمدکاظم در سال ۱۳۶۱ زیر شکنجه در زندان گوهردشت به شهادت رسید و برادر دیگرش علیرضا نیز در سال ۱۳۶۲ در همان زندان تیرباران شد. این دو شهادت، محمدرضا را نه به سکوت، که به انتخابی آگاهانهتر و مصممتر رساند.
اولین ارتباط مستقیم محمدرضا با سازمان در آذرماه ۱۳۶۴ برقرار شد. از همان زمان، بیدرنگ وارد فعالیتهای تبلیغی شد؛ از پخش تراکت تا ارتباطگیری و رساندن پیام مقاومت. در بهمن ۱۳۶۴ دستگیر شد و یک سال از جوانیاش را در زندان گذراند. زندان برای او پایان راه نبود؛ بلکه مدرسهای دیگر برای ایستادگی بود.
پس از آزادی، مطابق رهنمودهای «صدای مجاهد»، در پراتیکهای مبارزاتی شرکت میکرد و پیوند خود را با خانوادههای شهیدان و زندانیان سیاسی حفظ نمود. او نهتنها حامل یاد برادران شهیدش بود، بلکه خود را مسئول ادامه راه آنان میدانست.
در اواخر سال ۱۳۶۶، با تصمیمی قاطع، برای وصل به سازمان و حضور در خط مقدم نبرد، از کشور خارج شد. اندکی بعد، در میان یاران مجاهدش در قرارگاههای ارتش آزادیبخش ملی ایران مستقر گردید. پس از طی دورههای آموزشی، وارد یکان آتشباری شد؛ جایی که بهواسطه انگیزه انقلابی، شور مبارزاتی و آمادگی بالایش، همواره پرتلاش و مایهگذار بود.
محمدرضا در آموزشهای نظامی جدیتی مثالزدنی داشت. او خود را برای نبردی سرنوشتساز آماده میکرد و باور داشت که آزادی خلق، تنها با رویارویی قاطع با دشمن و نابودی ماشین سرکوب ممکن است. بارها گفته بود که باید انتقام خون یاران شهید و رنج اسیران را در میدان نبرد گرفت.
با همین ایمان و انگیزه، در عملیات بزرگ فروغ جاویدان قدم به میدان گذاشت؛ عملیاتی که تجلی اراده یک نسل برای پایان دادن به استبداد بود. محمدرضا عزیزیشرق با جسارت و رشادت جنگید و سرانجام در پنجم مرداد ۱۳۶۷، در منطقه کرمانشاه، به قله رفیع شهادت رسید و به کهکشان جاودانه فروغها پیوست.
او رفت، اما نامش در حافظه مقاومت ماند؛ بهعنوان جوانی که از دل زندان، داغ برادران شهید و سالهای سرکوب، به خط مقدم فروغ رسید و ایستاد. یادش گرامی و راهش جاودان.

0 comments:
ارسال یک نظر