سپیده دم چهار خرداد
درسپیده دم ۴خرداد ۱۳۵۱، دژخیمان شاه بنیانگذاران مجاهدین؛ محمد حنیفنژاد، سعید محسن و اصغر بدیع زادگان را به همراه دو عضو مرکزیت؛ محمود عسکریزاده و رسول مشکین فام در میدان تیر چیتگر به جوخههای تیرباران سپردند.
من و تو یکی شوریم، از هر شعلهیی برتر که هیچگاه شکست را بر ما چیرگی نیست. چرا که از عشق رویینهتنیم
سپیده دم چهار خرداد
درسپیده دم ۴خرداد ۱۳۵۱، دژخیمان شاه بنیانگذاران مجاهدین؛ محمد حنیفنژاد، سعید محسن و اصغر بدیع زادگان را به همراه دو عضو مرکزیت؛ محمود عسکریزاده و رسول مشکین فام در میدان تیر چیتگر به جوخههای تیرباران سپردند.
سیاوش، از اسطورههای تاریخ ایران برای نشاندادن یک حقیقت، با جامهیی سفید به میان آتش رفت؛ اما تندرست و سرفراز به سلامت از کوه آتش بیرون آمد.
مگر ورود به آتش، برابر با نیستی و مرگ نیست؟ پس چه رازی در داستان سیاوش نهفته است که او نه تنها در آتش نمیمیرد، بلکه نامش، بر تابلوی سحرانگیز تاریخ ایران، به جاودانگی ترسیم میشود؟ آیا این تنها یک افسانه است؟