یاد و خاطره مجاهد شهید علی محمد صالحی: قهرمان ایستادگی در راه آزادی

 

محل تولد: رامسر

سن: ۲۱

تحصیلات: دانشجو

محل شهادت: رامسر

تاریخ شهادت: ۱۵شهریور ۱۳۶۰

علی محمد صالحی، در سال ۱۳۳۹ در شهر رامسر به دنیا آمد. او دوران دبستان خود را در زادگاهش سپری کرد و برای ادامه تحصیل به تهران رفت. علی، که از کودکی به مطالعه و تحقیق علاقه نشان می‌داد، در دوران دبیرستان با مسائل سیاسی آشنا شد و همراه با یکی از دوستانش کتابخانه‌ای در محل سکونتش تأسیس کرد. این کتابخانه به نقطه آغاز فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی او تبدیل شد.

آغاز فعالیت‌های سیاسی

علی، با مطالعه و بررسی گروه‌های سیاسی مختلف، سرانجام مسیر خود را در مبارزه علیه نظام سلطنتی پیدا کرد. پس از دریافت دیپلم، در سال ۱۳۵۷ وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران شد. در این دوران، او در مبارزات دانشجویی علیه رژیم شاه فعالانه شرکت داشت و در جریان انقلاب ضدسلطنتی، نقش برجسته‌ای در سازماندهی تظاهرات در تهران و رامسر ایفا کرد.

پیوستن به سازمان مجاهدین خلق

با پیروزی انقلاب و ادامه مطالعاتش، علی محمد صالحی به آرمان سازمان مجاهدین خلق پیوست و فعالیت‌های خود را در چارچوب این سازمان گسترش داد. او به یکی از مسئولان جنبش ملی مجاهدین در رامسر تبدیل شد و توانست جوانان بسیاری را با آرمان‌های این سازمان آشنا کند. با بازگشایی دانشگاه‌ها، علی مجدداً در فعالیت‌های دانشجویی شرکت کرد، اما پس از کودتای فرهنگی و بسته شدن دانشگاه‌ها، به رامسر بازگشت و فعالیت‌هایش را از سر گرفت.

دوران مبارزه مخفی

پس از آغاز مبارزه مسلحانه در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، علی مانند بسیاری از همرزمانش زندگی مخفی را انتخاب کرد. او مدتی بعد به لاهیجان منتقل شد و مسئولیت تشکیلات آنجا را برعهده گرفت. اما به دلیل شناخته شدن توسط نیروهای رژیم، دستگیر شد و تحت شکنجه‌های شدید قرار گرفت. علی قهرمانانه در برابر شکنجه‌ها مقاومت کرد و به آرمان‌های خود وفادار ماند.

تلاش برای فرار و بازداشت مجدد

علی محمد صالحی، پس از انتقال به بند عمومی زندان لاهیجان، نقشه‌ای برای فرار طراحی کرد. او موفق شد از زندان فرار کند، اما در حین تلاش برای خروج از شهر، مجدداً توسط نیروهای سپاه محاصره و دستگیر شد. رژیم که از تأثیر روحیه بالای علی بر سایر زندانیان بیم داشت، او را به نقطه نامعلومی منتقل کرد و بار دیگر تحت شکنجه قرار داد.

شهادت در راه آرمان

در اوایل شهریور ۱۳۶۰، علی به زندان رامسر بازگردانده شد و در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۶۰، در کنار دریا و در نزدیکی خانه پدری‌اش، به همراه پنج مجاهد دیگر تیرباران شد. او پیش از اعدام، با جسارتی بی‌نظیر خطاب به دایی خود، اسفندیار رحیمی که در صحنه اعدام حضور داشت، گفت: «علی می‌میرد و علی‌ها جای او را می‌گیرند. تو به زودی خواهی مرد.»

پدر و مادر علی که صدای رگبار گلوله‌ها را شنیده بودند، نگران وضعیت او شدند و با مراجعه به دادسرای رامسر، خبر شهادت فرزندشان را دریافت کردند.

جاودانگی در تاریخ مبارزات ایران

علی محمد صالحی با روحیه‌ای استوار و اراده‌ای خلل‌ناپذیر، به کهکشان شهدای مجاهد خلق پیوست و نام او برای همیشه در تاریخ مبارزات آزادی‌خواهانه ایران ماندگار شد. او نمونه‌ای از ایستادگی در برابر ظلم و تلاش برای آزادی بود و خون او، الهام‌بخش نسل‌های آینده خواهد بود.