محل تولد: تهران
شغل: دانشجو
سن: ۲۷
تحصیلات: دانشجو
محل شهادت: تهران
تاریخ شهادت: ۱۲-۱۲-۱۳۶۱
زندانی زمان شاه: ۱۳۵۴ / زندان قصر و زندان اوین در تهران / ۳سال
نحوه شهادت: تهاجم پاسداران به پایگاه مجاهدین
در قلب تپنده تهران، سال ۱۳۳۴، کودکی دیده به جهان گشود که تقدیرش با «مبارزه» گره خورده بود. حسن صادق در خانوادهای ریشهدار در مبارزه سیاسی، در کنار برادر شهیدش ناصر صادق و در فضای الهامبخش آشنایی با پدر طالقانی، خیلی زود با حقیقتی به نام «ظلم» آشنا شد و مسیر زندگیاش را انتخاب کرد.
از همان دوران دبیرستان، گام در راه مبارزه گذاشت. سال ۴۸ با سازمان مجاهدین خلق آشنا شد و پس از ضربه شهریور ۵۰، وارد شاخه شیمی سازمان شد؛ همزمان با ملاقاتهای برادر اسیرش، حلقه وصل خانوادهها به درون زندان بود؛ حامل پیامها، اخبار و شور مقاومت.
اما در مرداد ۵۴، حسن نیز دستگیر شد؛ اسیر ساواک، اما نه تسلیم. شکنجهگران شاه جز صدای مقاومت از او نشنیدند. با حکمی سنگین به حبس ابد محکوم شد، اما استوار ایستاد. تا اینکه در دیماه ۵۷، با موج انقلاب، آزاد شد.
پس از آزادی، حسن نه تنها عقب ننشست، بلکه پابهپای انقلاب، به سازمان مجاهدین پیوست و از نخستین مسئولان نهاد محلات شد. زیرساختهای اجتماعی و امدادی مقاومت شهری تهران با همت او بنا شد؛ نامی آشنا در شرق و غرب شهر، چهرهای فعال و خستگیناپذیر.
با آغاز فاز مقاومت مسلحانه پس از ۳۰ خرداد ۶۰، حسن صادق به فرماندهی نیروهای اجتماعی مناطق غرب و سپس شرق تهران منصوب شد.
و سرانجام، در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱، هنگامی که نیروهای پاسدار با سلاحهای نیمهسنگین و حتی هلیکوپتر، به پایگاههای اجتماعی مجاهدین یورش آوردند، حسن با قلبی سرشار از ایمان، تا آخرین لحظه جنگید. پس از ساعتها نبرد، در میان گلولهها و آتش، با لبخندی از جنس ایمان، پر کشید… و نامش برای همیشه در کنار پرچم سرخ مقاومت ماندگار شد.
او شهیدی بود که نهتنها اسیر نشد، که حتی در تلویزیون دشمن هم، پیکرش فریاد مظلومیت خلق را میزد. و اینچنین است که مردان بزرگ، حتی در خاموشی، فریاد میزنند.
یادش گرامی، راهش پررهرو
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 comments:
ارسال یک نظر