محل تولد: تهران
شغل: معلم
سن: ۲۴
تحصیلات: دیپلم طبیعی
محل شهادت: تهران
تاریخ شهادت: ۱۰-۵-۱۳۶۱
با یاد و نام مجاهد شهید ناهید رحمانی، زنی از جنس آگاهی، ایستادگی و مهربانی، که در راه آزادی مردمش از جان گذشت و نامی جاودانه در دفتر خونین مقاومت ایران بر جای گذاشت.
ناهید در سال ۱۳۳۷ در تهران چشم به جهان گشود. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در همین شهر پشت سر گذاشت و با گرفتن دیپلم در رشته طبیعی، وارد حرفه مقدس معلمی شد. او در مدرسه رفاه، جایی که سالها بعد به یکی از نقاط مرکزی تحولات انقلابی تبدیل شد، تدریس میکرد.
در سالهای پرالتهاب انقلاب، ناهید در صفوف مقدم تظاهرات علیه دیکتاتوری سلطنتی حضور داشت. اما نقش او پس از پیروزی انقلاب، پررنگتر و ریشهدارتر شد. او با درک عمیق از ضرورت مبارزه سازمانیافته، به صف هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران پیوست و در بخش معلمان سازمان، فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد.
وفاداری ناهید به آرمانهای رهاییبخش سازمان، بهایی سنگین برایش داشت. در سال ۱۳۵۹، به دلیل این تعلق خاطر، از سوی وزارت آموزش و پرورش اخراج شد و حکمی علیه او صادر شد که طی آن میبایست تمام حقوق یکسال گذشتهاش را نیز بازگرداند؛ حکمی که نشانهای از قساوت و بیرحمی دستگاه حاکم بود.
فشارها به اینجا ختم نشد. در همان سال، پاسداران به خانهاش یورش بردند، تمامی کتابها، نشریات و نوارها را با خود بردند و همسرش را نیز دستگیر و تهدید به بازداشت بیشتر کردند. این شرایط خفقانآور، ناهید را ناچار ساخت تا در پایان همان سال، به زندگی نیمهمخفی پناه ببرد. پس از سرکوب گسترده پس از ۳۰ خرداد ۶۰، او بهطور کامل وارد زندگی مخفی شد.
در میان همرزمانش، ناهید به صفا، خوشقلبی، فداکاری و مسئولیتپذیری مثالزدنی مشهور بود. او بیوقفه برای یارانش میدوید، بدون انتظار، بدون ادعا. پرکاری و جدیتش در انجام وظایف، الهامبخش بسیاری از همراهانش بود.
با آغاز فاز مسلحانه مقاومت، ناهید به بخش روابط سازمان منتقل شد و در پایگاههای مختلف، بهویژه در مسئولیتهای حساس عادیسازی پایگاهها نقش کلیدی ایفا کرد. او در این زمینه بسیار موفق بود و بارها نشان داد که در سختترین شرایط، میتوان روی ارادهاش حساب کرد.
سرانجام در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۳۶۱، در جریان یورش گسترده نیروهای سپاه پاسداران به پایگاههای سازمان، ناهید در کنار دو یار مجاهدش، مهدی زائریان مقدم و مادر زائریان، هنگام خروج از یکی از پایگاهها در تهران، هدف رگبار مستقیم دشمن قرار گرفت و به شهادت رسید.
او تنها نبود؛ برادر قهرمانش ناصر رحمانی و سه برادر همسرش، مرتضی، علی و مصطفی مثنی نیز، همگی از شهدای سازمان مجاهدین خلق ایران هستند که در سالهای ۱۳۶۰ و ۱۳۶۱ به شهادت رسیدند.
ناهید نهفقط یک معلم، که آموزگار راه و رسم آزاد زیستن بود؛ زنی با قلبی بزرگ، ایمانی عمیق، و ارادهای که نه شلاق، نه تهدید و نه مرگ، نتوانست آن را بلرزاند.
یادش گرامی، نامش ماندگار، و راهش الهامبخش نسلهای بیدار باد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 comments:
ارسال یک نظر