محل تولد: مشهد
سن: ۲۴
تحصیلات: دانشجوی مهندسی
محل شهادت: تهران
تاریخ شهادت: ۷-۷-۱۳۶۱
دختری از تبار نور و ایستادگی؛ متولد مشهد، دانشجوی مهندسی برق دانشگاه کانزاس آمریکا، که سودای رهایی خلق، آرامش تحصیل در غرب را از چشمش انداخت و او را به خیابانهای مبارزه در شرق تهران کشاند.
نادیا در پیروزی انقلاب ۵۷، با دلی آکنده از عشق به مردم، درس را رها کرد و به آغوش میهن بازگشت؛ نه برای زیستن، بلکه برای جنگیدن.
او با انتخاب آگاهانهاش، در صفوف سازمان مجاهدین خلق قرار گرفت و در انجمن محلات شرق تهران، به فعالیت تماموقت انقلابی پرداخت.
مهرماه ۱۳۶۰، نادیا به دست مزدوران دژخیم خمینی اسیر شد؛ اما آنچه پس از آن رخ داد، نه یک زندان ساده، بلکه آوردگاه اسطورهسازی مقاومت بود.
در شکنجهگاههای سیاه رژیم، کلیهاش از کار افتاد، بارها زیر تیغ جراحی رفت، انگشتان پاهایش را بریدند، کف پایش را پوستگذاری کردند؛ اما آنچه را هرگز از او نتوانستند بگیرند، شعله ایمان، روحیه شاد و ایمان به پیروزی خلق بود.
نادیا نه تنها در برابر شکنجهها سر خم نکرد، بلکه با لبخندی بر لب، روحیهای رزمنده و زبانی از امید، در میان دیگر اسیران، چون نوری در تاریکی بود.
او چهار بار جراحی شد، اما یکبار هم تسلیم نشد. نام مصاحبه و ندامت را به حقارت کشاند و «نه» را در گوش دژخیمان فریاد زد.
سرانجام در روزی از مهرماه ۱۳۶۱، در حالیکه حتی جسم مجروحش نیز شکستناپذیر مانده بود، او را به پای جوخه تیرباران بردند؛ اما نادیا همانقدر زنده به میدان رفت که در یاد تاریخ زنده مانده است.
او نرفت، او ماند؛ در حافظه خونبار مقاومت خلق، در کهکشان شهیدان، در دل هر دختر جوانی که در ظلمت، به دنبال چراغی از ایستادگی میگردد.
نه میبخشیم و نه فراموش میکنیم.
راهش پررهرو، نامش جاودانه.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 comments:
ارسال یک نظر