محل تولد: تهران
سن: ۲۰
تحصیلات: متوسطه
محل شهادت: تهران
تاریخ شهادت: ۱۹-۱-۱۳۶۱
عباس غلامی، فرزند رشید مردم تهران، در سال ۱۳۴۱ دیده به جهان گشود. جوانی که با شعلههای فروزان ایمان، آزادیخواهی، و جسارت، مسیر زندگیاش را در قلب ظلمتکدهی اختناق ترسیم کرد.
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را تا سال چهارم نظری در تهران گذراند. اما این سطرهای کتاب مدرسه نبود که زندگیاش را رقم زد، بلکه حضور آگاهانهاش در قیام بزرگ مردم ایران در سال ۱۳۵۷، او را به سوی مبارزهای آگاهانه سوق داد. در همان روزهای پرشور تظاهرات مردمی، با نام سازمان مجاهدین خلق و شهدای آن آشنا شد و دل در گرو آن آرمان سپرد.
پس از پیروزی انقلاب، با آغاز دوبارهی فعالیت مدارس، عباس در کنار تحصیل، بهعنوان هواداری فعال در انجمن دانشآموزان مسلمان، مبارزه را در سنگری دیگر ادامه داد. تابستان ۱۳۵۸ در اردوی سازندگی زنجان، برای آبرسانی به روستاهای محروم، حضوری مؤثر داشت؛ گواهی از روحی بزرگ در پیکری جوان.
عباس بهزودی به میلیشیای دلیر سازمان بدل شد؛ در فعالیتهایی از قبیل حفاظت از میتینگها و سخنرانیها، دفاع از مراکز سازمان در برابر یورش چماقداران، فروش نشریه و کتاب در دکههای خیابانی، نقشی مؤثر ایفا کرد و بارها از سوی مزدوران رژیم مورد ضرب و شتم قرار گرفت. سرانجام در پاییز ۱۳۵۹، به جرم حقطلبی، دستگیر و روانه زندان اوین شد. اما حتی در سیاهچال خمینی نیز خم به ابرو نیاورد و زیر شدیدترین شکنجهها، از گفتن حتی نام خود امتناع ورزید؛ نمادی از مقاومت و وفاداری.
شش ماه اسارت، بیشترش در انفرادی، نتوانست عزم عباس را در هم بشکند. پس از آزادی، به بخش محلات تهران منتقل شد و در تظاهرات بهار ۱۳۶۰ حضوری چشمگیر داشت. با آغاز سرکوب گسترده پس از ۳۰ خرداد، عباس نیز به زندگی مخفی روی آورد و در یکی از تیمهای عملیاتی سازماندهی شد.
در میان همرزمانش، عباس با چابکی، جسارت، بیباکی و شور بیپایانش شناخته میشد. بارها توانست از چنگ پاسداران جان سالم به در برد، چه در یورش به پایگاهها، چه در کمینهای خیابانی. تابستان ۱۳۶۰ را با چندین مأموریت موفق پشت سر گذاشت، و در تظاهرات مسلحانه ۵ مهر تهران نیز شرکت داشت.
سرانجام، در روز ۱۹ فروردین ۱۳۶۱، پایگاه تیم عملیاتی آنان در خیابان آذری تهران توسط نیروهای رژیم کشف شد. عباس و یارانش، در نبردی چند ساعته، مقاومتی قهرمانانه از خود نشان دادند و سرانجام، جان بر سر پیمان نهادند و بهشهادت رسیدند.
پاسداران که تاب دیدن چنین رشادتی را نداشتند، پیکرهای این قهرمانان را مخفیانه به خاک سپردند و از اطلاعرسانی به خانوادهها خودداری کردند. اما مردم منطقه، که شاهد این حماسه بودند، سکوت نکردند؛ و به یمن شهادتشان، پرده از جنایت دیگری برداشتند.
عباس غلامی تنها نبود؛ برادرش، علی غلامی نیز در سال ۱۳۶۰ بهشهادت رسید و در زمرهی قهرمانان مجاهد خلق جای گرفت. دو برادر، دو شعلهی فروزان، که در شب تار استبداد، راه را روشن کردند.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 comments:
ارسال یک نظر