از لاهیجان تا زاهدان؛ دانشجوی زندانی دو دیکتاتور، مجاهدی که ایستاد و جاودانه شد

 

محل تولد: لاهیجان

سن: ۳۲

تحصیلات:دانشجوی پلی تکنیک تهران

محل شهادت: زاهدان

تاریخ شهادت:  ۳-۱۱-۱۳۶۱

نحوه شهادت: درگیری

زندانی زمان شاه: ۳سال از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ / زندان کمیته مشترک و زندان قصر

زندانی زمان خمینی: از تیرماه سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۱

با یاد و افتخار به مجاهد شهید حسین (جاوید) فیض، فرزند دلیر لاهیجان، صدای فریاد خلقی که از زنجیر گذشت و تا آخرین نفس، بر عهد با آزادی پای فشرد.

حسین در سال ۱۳۲۹ در شهر لاهیجان چشم به جهان گشود. پس از طی تحصیلات ابتدایی و متوسطه، وارد دانشگاه پلی‌تکنیک تهران شد؛ اما دانشگاه برای او تنها محل درس نبود، بلکه بستر آگاهی و خیزش شد. فرزند یکی از آخوندهای شناخته‌شده حوزه قم بود، اما او راه را از ریا جدا کرد و با نگاهی برخاسته از ایمان و آگاهی، قدم در مسیر مبارزه با ظلم گذاشت.

در سال‌های آغازین دهه ۵۰، با حضور در جلسات مذهبی و سیاسی در قم، تهران و لاهیجان، به تدریج به صفوف مبارزان ضد سلطنت پیوست. در سال ۱۳۵۴ در اوج سرکوب دانشجویان مبارز، توسط ساواک دستگیر و به کمیته مشترک و سپس به زندان قصر منتقل شد. در همان زندان بود که در کوران شکنجه و فشار، با آرمان‌های مجاهدین خلق بیشتر آشنا شد و تحت تأثیر مرزبندی‌های ایدئولوژیک مجاهد خلق مسعود رجوی، بر اصول مبارزه استوارتر شد.

با پیروزی انقلاب ضدسلطنتی در سال ۱۳۵۷، از زندان آزاد و بلافاصله به صفوف پیشتاز بازگشت. ابتدا در ستاد تهران و سپس در لاهیجان، مسئولیت‌های متعددی در چارچوب جنبش ملی مجاهدین بر عهده گرفت. شخصیت گرم و صمیمی او، جوانان زیادی را به سوی آرمان رهایی جذب کرد.

اما با آغاز سرکوب گسترده توسط رژیم خمینی پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، حسین نیز مانند هزاران مبارز دیگر، در صفوف مقاومت مسلحانه قرار گرفت. ابتدا در شاخه جنگل فعالیت کرد، سپس به تهران و شهرستان منتقل شد. در تیرماه همان سال، در رشت دستگیر و به زندان باشگاه افسران منتقل شد.

از این‌جا، فصل دیگری از ایستادگی و حماسه آغاز شد. حسین، با وجود شکنجه‌های سنگین، روحیه‌ای تزلزل‌ناپذیر داشت؛ آن‌چنان که در یکی از خاطرات زندان، لحظه‌ای که در اوج کتک‌خوردن، بستنی‌اش را رها نکرد و با لبخند، دژخیم را به سخره گرفت، به یکی از صحنه‌های الهام‌بخش زندان بدل شد.

با طرحی هوشمندانه و با استفاده از موقعیت پدرش، توانست در سال ۱۳۶۰ از زندان قم آزاد شود. هدفش روشن بود: بازگشت به سازمان و ادامه مبارزه. پس از مدت‌ها تلاش، سرانجام در بهمن ۱۳۶۱، در مسیر خروج از کشور به همراه چند مجاهد دیگر، در زاهدان با نیروهای سرکوبگر مواجه شد و در درگیری با آنان، به شهادت رسید.

مجاهد شهید حسین فیض، سمبل ایستادگی، آگاهی، و گذشت از تمامی تعلقات برای آرمان آزادی بود. او نه فقط در برابر ساواک شاه که در برابر شکنجه‌گران خمینی نیز سر خم نکرد و در لحظه آخر، خون خود را تقدیم راهی کرد که به خلق وفادار ماند.

🌹 یادش گرامی، راهش پررهرو، و خونش چراغی بر تاریک‌ترین راه‌های رهایی باد.