سعید انوری | دانشجوی مجاهدی که در راه آزادی به شهادت رسید

 

محل تولد: اصفهان

سن: ۲۴

تحصیلات: دانشجو

محل شهادت: بابل

تاریخ شهادت: شهریور ۱۳۶۰

سعید انوری در سال ۱۳۳۶ در شهرکرد متولد شد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را تا پایه نهم در شهرکرد گذراند و پس از نقل مکان خانواده به اصفهان، ادامه تحصیلات خود را تا گرفتن دیپلم در این شهر به پایان رساند. سپس برای تحصیلات عالی به دانشسرای عالی بابلسر رفت و در رشته اقتصاد مشغول به تحصیل شد.

از همان سال‌های آخر دبیرستان، سعید با شرکت در جلسات سیاسی و مذهبی با مسائل اجتماعی و سیاسی آشنا شد. در دوران دانشجویی در دانشسرای عالی بابلسر، فعالانه در جنبش‌های دانشجویی و قیام‌های مردمی علیه دیکتاتوری شاه شرکت داشت و در جریان همین فعالیت‌ها با سازمان مجاهدین آشنا شد. پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی، سعید فعالیت‌های خود را در انجمن دانشجویان مسلمان دانشسرا ادامه داد و به ارتباط با بخش دانشجویی سازمان پرداخت.

یکی از مأموریت‌های مهم سعید، همراه با دو مجاهد دیگر، رساندن حجم بالایی از داروها و تجهیزات پزشکی مورد نیاز جبهه‌های جنگ به اهواز بود. او در دوران فعالیت‌هایش در مازندران و بابلسر، همواره به کمک همرزمان و خانواده‌های نیازمند می‌پرداخت و در میان دوستان و همرزمانش به مهربانی، پشتکار و عشق به مردم شناخته می‌شد.

پس از تظاهرات سراسری ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و سرکوب گسترده این قیام، سعید مانند بسیاری از مجاهدان، به زندگی مخفی روی آورد و به مأموریت‌های عملیاتی خود ادامه داد. تا اینکه در مرداد ۱۳۶۰، پس از حمله مزدوران رژیم به پایگاه آن‌ها در بابلسر، دستگیر شد و روانه شکنجه‌گاه زندان سپاه بابل گردید.

خانواده سعید از طریق همرزمانش از دستگیری وی مطلع شدند و برای ملاقات به بابل رفتند. در این ملاقات، سعید به خانواده اعلام کرد که به ۱۵ سال زندان محکوم شده است. اما چند روز پس از بازگشت خانواده از ملاقات، در شهریور ۱۳۶۰ خبر اعدام او توسط همرزمانش به خانواده رسید.

زمانی که خانواده برای تحویل گرفتن پیکر سعید به زندان بابل مراجعه کردند، مأموران رژیم پس از دریافت پول تیرهایی که برای اجرای حکم استفاده شده بود، پیکر او را تحویل دادند.

به این ترتیب، سعید انوری، این مجاهد پاکباز و سرفراز، به فاصله کوتاهی پس از دستگیری و به دلیل ایستادگی بر مواضع مجاهدی خود، تیرباران شد و به جمع شهدای مجاهد خلق پیوست. زندگی و شهادت او نمادی از شجاعت، مقاومت و فداکاری برای آزادی مردم ایران باقی ماند و الهام‌بخش نسل‌های بعدی شد.