احمد بوشی؛ همافر قهرمان، از قیام تا شهادت

 

محل تولد: خرمدره

شغل: همافر یکم نیروی هوایی

سن: ۳۳

تحصیلات: دیپلم

محل شهادت: تهران

تاریخ شهادت: ۵-۵-۱۳۶۲

احمد بوشی در سال ۱۳۲۹ در خانواده‌ای محروم در خرم‌دره زنجان چشم به جهان گشود. پس از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه و دریافت دیپلم، راهی تهران شد و به نیروی هوایی پیوست و در خانه‌ای کوچک در جنوب تهران سکونت گزید.

با اوج‌گیری قیام مردم ایران علیه دیکتاتوری شاه، احمد از نخستین دسته پرسنل انقلابی نیروی هوایی بود که به همراه همرزمانش، از جمله مجاهد شهید رضا بزرگانفرد، به موج خروشان انقلاب پیوست و در مسیر آزادی خلق از هیچ فداکاری دریغ نکرد. وی در تظاهرات تاریخی پرسنل نیروی هوایی در روزهای ۴ و ۱۹ بهمن ۱۳۵۷ و نیز مقاومت در برابر مزدوران گارد شاهنشاهی حضور فعال داشت و در تسخیر مسلحانه پایگاه‌های جاسوسی شاه از قبیل ضداطلاعات شرکت کرد.

احمد از طریق برادرش، مجاهد شهید حسن بوشی، با سازمان و آرمان‌های رهایی‌بخش آن آشنا شد و پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی، به‌عنوان هوادار و در ارتباط تشکیلاتی با بخش پرسنل نظامی مجاهد خلق فعالیت‌های خود را آغاز کرد. از جمله فعالیت‌های او پخش نشریه مجاهد، تراکت‌های سازمانی و نوشتن شعارهای افشاگرانه در پایگاه بود؛ فعالیت‌هایی که شبانه و به همراه سایر نیروهای هوادار انجام می‌داد.

حضور پررنگ او در تبلیغات انتخاباتی برای کاندیداتوری برادر مجاهد مسعود رجوی در نخستین انتخابات ریاست‌جمهوری چشمگیر بود. یکی از همرزمانش می‌نویسد که پس از آن‌که انقلاب توسط خمینی مصادره شد، احمد با خشم مقدس می‌گفت: «ای خمینی تف و لعنت خدا بر تو باد… حرامت باد که این‌گونه به اعتماد مردم خیانت کردی».

احمد تمام حقوقش را، جز اندکی برای خانواده، به سازمان می‌داد. در سال ۱۳۶۰ و در فاز نظامی، زمانی که تهیه پایگاه نیاز به کمک مالی داشت، تمام پس‌اندازش—۳۰ هزار تومان—را به سازمان تقدیم کرد.

او در تحصن همافران و درجه‌داران نیز نقش فعال داشت و در تظاهرات پرشور ۲۸ خرداد ۱۳۶۰ در محوطه گردان الکترونیک، جزو نخستین نفراتی بود که شعار «زنده باد آزادی، مرگ بر اختناق» را سر داد. پس از پایان تظاهرات، مأموران اطلاعات برای دستگیری او اقدام کردند اما مجاهد شهید رضا بزرگانفرد او را فراری داد. از آن پس احمد زندگی نیمه‌مخفی اختیار کرد و محل زندگی‌اش را تغییر داد.

وی جزو نخستین گروه بازخریدی‌ها و تصفیه‌شدگان ضدانقلابی نیروی هوایی بود. بی‌آنکه از طرح پرواز بزرگ مطلع باشد، در چند فقره شناسایی و تهیه کارت شناسایی برای این عملیات مشارکت داشت. پس از موفقیت پرواز بزرگ، احمد گفته بود: «اگر می‌فهمیدم این هواپیما مسعود را می‌برد، از هیجان و ترس اتفاقی برای مسعود بیفتد، قلبم از کار می‌افتاد».

پس از انجام عملیات، او تحت تعقیب شدید قرار گرفت تا آنکه در روز ۱۶ شهریور ۱۳۶۰ در یورش پاسداران خمینی به خانه‌اش دستگیر و ابتدا به زندان جمشیدیه و سپس اوین منتقل شد. رژیم که از پرواز بزرگ به‌شدت خشمگین بود، تمامی پرسنل دستگیرشده، از جمله احمد را زیر شکنجه‌های سنگین قرار داد. احمد اما سرفراز ماند و یک‌بار به موسوی تبریزی، جلاد اوین، گفته بود: «مسعود هجرت کرد، نه فرار».

سرانجام پس از ۲۱ ماه مقاومت، شکنجه و ایستادگی، در سالروز پرواز بزرگ، روز ۶ مرداد ۱۳۶۲، احمد بوشی به همراه ۷ تن از پرسنل هوادار سازمان به جوخه اعدام سپرده شد و به کاروان بزرگ شهدای مجاهد خلق پیوست.

برادرش، مجاهد خلق حسن بوشی نیز در سال ۱۳۶۰ در درگیری با مزدوران رژیم به شهادت رسیده بود.