مهبد؛ ایستاده تا آخرین گلوله

 

محل تولد: جهرم

سن: ۱۹

تحصیلات: دیپلم

محل شهادت: جهرم

تاریخ شهادت: ۱۴-۴-۱۳۶۰

محل زندان: زندان سپاه جهرم

با یاد مجاهد شهید مهبد مقدسی

متولد جهرم، نوجوانی که از دل قیام ۵۷ برخاست و در ۱۹سالگی با خون خود بر صفحه تاریخ ایستادگی نوشت.

مهبد مقدسی در سال ۱۳۴۱ در شهر جهرم چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همان شهر گذراند و موفق به دریافت دیپلم شد. نوجوانی‌اش هم‌زمان با سال‌های خروش مردم ایران علیه دیکتاتوری شاه خائن بود؛ سال‌هایی که مهبدِ ۱۶ساله، بی‌هراس در تظاهرات و اعتراضات مردمی شرکت می‌کرد و در همان دوران با نام، آرمان و مسیر سازمان مجاهدین خلق ایران آشنا شد.

پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی، مهبد آگاهانه به صفوف هواداران سازمان پیوست و فعالیت خود را در ارتباط با بخش شهرستان جهرم آغاز کرد. روحیه مسئولیت‌پذیر و تعهد انقلابی‌اش باعث شد پس از مدتی مسئولیت بخش تدارکات تشکیلات جهرم به او سپرده شود.

در سال ۱۳۵۹، هنگام پخش تراکت‌های سازمان، توسط مزدوران رژیم دستگیر و به‌مدت یک ماه زندانی شد. در همین دوران، امام‌جمعه خمینی در جهرم با نیتی فریبکارانه و همراه با شیرینی به دیدار مهبد رفت تا او را از آرمانش جدا کند؛ اما مهبد با قاطعیت از گرفتن شیرینی خودداری کرد و صریح و بی‌پروا، او را تحویل نگرفت. این برخورد شجاعانه، کینه عمیقی در دل آن آخوند جنایتکار نشاند و به دستور او، مهبد مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت.

پس از آزادی، بی‌هیچ تردیدی به مسیر مبارزه بازگشت و فعالیت‌هایش را با صلابت بیشتری ادامه داد.

با وقوع تظاهرات بزرگ و مسالمت‌آمیز ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و آغاز سرکوب خونین به فرمان خمینی ملعون، موج یورش پاسداران به هواداران و کادرهای سازمان در سراسر کشور شدت گرفت. تنها سه روز پس از این تظاهرات، مهبد به همراه همرزمش مجاهد شهید احمد حکیم‌نژاد، در دوم تیر ۱۳۶۰ در جهرم شناسایی و به محاصره پاسداران درآمد.

مزدوران رژیم در همان صحنه به‌سوی او آتش گشودند. مهبد مجروح شد، اما حتی در همان حال نیز دست از مقاومت برنداشت. پاسداران، پیکر مجروحش را بر زمین کشیدند، زیر ضربات مشت و لگد گرفتند و برای آن‌که زنده بماند و از او اطلاعات بگیرند، به بیمارستان منتقل کردند.

خود مهبد در وصیت‌نامه‌اش که در سحرگاه ۱۲ تیر ۱۳۶۰ نوشت، گوشه‌ای از این جنایت را چنین ثبت کرده است:

او از حمله فالانژها، از کشیدن کلت به‌سویش در تخت بیمارستان، از مجروح شدن گردنش و از سه بار تلاش برای کشتنش سخن می‌گوید. از این‌که پزشک ۴۵ روز استراحت تجویز کرده بود، اما تنها پس از ۸ روز، با بدنی سراسر مجروح، نیمه‌بیهوش و در اوج درد، به محاکمه‌ای برده شد که حکم آن از پیش آماده شده بود.

پس از صدور حکم اعدام، مهبد را با همان بدن زخمی به زندان سپاه جهرم بازگرداندند و زیر شدیدترین شکنجه‌ها قرار دادند تا شاید وادار به تسلیم یا ندامت شود؛ اما این نوجوان دلیر، با ایمانی استوار و اراده‌ای شکست‌ناپذیر، بر مواضع و آرمان مجاهدی خود ایستاد.

در ادامه وصیت‌نامه‌اش، با زبانی روشن و تاریخی، خطاب به جلادان نوشت که هر قطره خونی که می‌ریزند، آنان را گامی به زوال و مرگ نزدیک‌تر می‌کند؛ چرا که مجاهد خلق، یک فرد نیست، یک فرهنگ و یک ایدئولوژی ریشه‌دار در قلب مردم است.

سرانجام، جانیان خمینی که در برابر این ایستادگی درمانده شده بودند، در سحرگاه ۱۲ تیر ۱۳۶۰، تنها ده روز پس از دستگیری، مهبد مقدسی را به جوخه تیرباران سپردند و به شهادت رساندند.

بدین‌سان، مهبد قهرمان، نوجوانی از جهرم، با فدای جان خود به خیل عظیم شهدای مجاهد خلق پیوست؛ نامی که با شجاعت، آگاهی و وفاداری تا آخرین نفس گره خورده است.

یادش زنده،

و راهش روشن و ماندگار