مهندسی که ایستاد

 

محل تولد: بجنورد

سن: ۲۳

تحصیلات: دانشجوی مهندسی

محل شهادت: مشهد

تاریخ شهادت: ۱۳۶۰

مجید سلیمی در سال ۱۳۳۷ در خانواده‌ای متوسط در شهر بجنورد چشم به جهان گشود. دوران کودکی و نوجوانی را در همان شهر گذراند و تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را با موفقیت به پایان رساند. در سال ۱۳۵۵، با قبولی در کنکور سراسری، در رشته مهندسی الکترونیک دانشگاه شیراز پذیرفته شد؛ نقطه‌ای که مسیر زندگی او را به‌طور بنیادین تغییر داد.

با ورود به دانشگاه، مجید به‌سرعت وارد فضای مبارزات دانشجویی شد و فعالیت سیاسی خود را علیه دیکتاتوری شاه آغاز کرد. او در تظاهرات و اعتراضات دانشجویی حضوری فعال داشت؛ حضوری که برایش بی‌هزینه نماند. هنوز سال اول دانشگاه را به پایان نرسانده بود که به‌دلیل همین فعالیت‌ها، توسط دستگاه سرکوب شاه به مدت یک سال و نیم از ادامه تحصیل محروم شد.

این محرومیت، نه پایان راه، که آغاز انتخابی آگاهانه بود. مجید دانشگاه شیراز را برای همیشه ترک کرد و به خدمت اجباری سربازی رفت. هم‌زمان با اوج‌گیری قیام مردم علیه نظام سلطنتی، در پادگان به‌طور گسترده اقدام به پخش اعلامیه‌های افشاگرانه علیه رژیم شاه کرد و پس از مدتی، به‌همراه تعدادی از هم‌قطارانش از پادگان گریخت و به صفوف مردم معترض در خیابان‌ها پیوست.

مجید پیش از پیروزی انقلاب، با سازمان مجاهدین خلق و آرمان رهایی‌بخش آن آشنا شده بود. پس از انقلاب، این آشنایی به پیوندی عملی تبدیل شد و او به جنبش ملی مجاهدین در بجنورد پیوست. با بسته شدن دفتر جنبش ملی مجاهدین توسط عوامل ارتجاع حاکم، مجید و همرزمانش دست به ابتکاری جسورانه زدند: آنان زندان قدیمی و مخروبه بجنورد را با کار شبانه‌روزی بازسازی کردند تا چراغ دفتر جنبش خاموش نشود.

در پی کودتای ضدفرهنگی خمینی در سال ۱۳۵۹ و بسته شدن دفاتر انجمن‌های دانشجویی، مجید خانه پدری خود را در اختیار انجمن قرار داد. او با صراحت می‌گفت:

«این راهی که در آن قدم گذاشته‌ام را باید با بذل جان و مال طی کرد.»

مجید با روحیه‌ای مسئول و مردمی، یکی از پایه‌گذاران مرکز امداد پزشکی سازمان در بجنورد بود. برای شناخت عمیق‌تر دردها و مشکلات مردم، به‌طور مستمر به روستاهای محروم سر می‌زد و از نزدیک با زندگی و مطالبات آنان آشنا می‌شد. این فعالیت‌ها بارها او را در معرض حملات چماقداران و مزدوران خمینی قرار داد.

او برای درک عملی‌تر زندگی اقشار محروم، در کنار فعالیت‌های سازمانی، به کار کارگری روی آورد و زندگی خود را آگاهانه با مردم گره زد.

چند روز پس از تظاهرات عظیم ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و کشتار معترضان به دستور خمینی، مجید توسط مزدوران رژیم شناسایی و دستگیر شد. او را به زندان وکیل‌آباد مشهد منتقل کردند. در زندان، بازجویان شکنجه‌گر تلاش کردند با فشار و تهدید، او را به نوشتن ندامت‌نامه وادار کنند؛ اما مجید سلیمی، این مجاهد سرموضع، قاطعانه ایستاد و گفت:

«ما به حقانیت راه خود ایمان داریم و هرگز به خلق خیانت نخواهیم کرد.»

سرانجام، کمتر از سه ماه پس از دستگیری، در شهریورماه ۱۳۶۰، پس از تحمل شکنجه‌های سنگین، مجید سلیمی در زندان وکیل‌آباد مشهد تیرباران شد و به خیل عظیم شهدای مجاهد خلق پیوست؛ جوانی ۲۳ ساله که مهندسی را رها کرد تا انسان بماند.