محل تولد: مسجد سليمان
سن: ۱۶
تحصیلات: متوسطه
محل شهادت: تهران
تاریخ شهادت: ۵-۷-۱۳۶۰
با یاد مجاهد شهید سیامک نصیر شهنیان؛ نوجوانی از تبار آفتاب، که در ۱۶سالگی آنچنان قامت در برابر ظلم افراشت که نامش در تاریخ مقاومت مردم ایران حک شد.
سیامک در سال ۱۳۴۴ در تهران چشم به جهان گشود و کودکیاش در آبادان، در میان فقر و رنج مردم جنوب شکل گرفت؛ همانجا که اولین جرقههای آگاهی و عشق به مردم در قلب او نشست. از همان سالها، کمک به محرومان برای او نه وظیفه، که شوقی درونی بود. نمونهاش روزی که سیل ویرانگر اطراف آبادان را فراگرفت و سیامک بیدرنگ کلاس درس را رها کرده و همراه دوستانش برای یاری سیلزدگان شتافت و تا توانست برای آنها لباس، دارو و مواد غذایی جمعآوری کرد. بارها به مادرش میگفت: «اول وطنم، بعد خانواده»؛ جملهای که روح او را تصویر میکرد.
در روزهای انقلاب ضدسلطنتی، با وجود سنِ کم، در تظاهرات حضور داشت. اما پس از پیروزی انقلاب، با چشمان خود دید که حاکمیت آخوندی نه تنها در مسیر آزادی مردم حرکت نمیکند، بلکه با انحصارطلبی، سرکوب و حذف هر صدای مستقل را آغاز کرده است. اطلاعیهها و افشاگریهای سازمان مجاهدین خلق راه روشنی پیش پای او گذاشت؛ راهی که ایمانش به آزادی مردم را استوارتر کرد.
با شروع جنگ در سال ۵۹ چند روزی در یاریرسانی به مردم جنگزده تلاش کرد و پس از آن همراه خانواده به اصفهان رفت؛ جایی که رسماً بهعنوان هوادار سازمان به صفوف میلیشیای مجاهد خلق پیوست. فعالیتهای آگاهگرانهاش دو بار به دستگیریاش انجامید: یک بار بهعلت فروش نشریه مجاهد و بار دوم بهدلیل درگیری با پاسداران سرکوبگر. هر دو بار، با وجود شکنجه و بازجویی، بهدلیل سن کم و تلاش مادرش آزاد شد.
سال ۶۰ خانواده به تهران نقل مکان کردند. سیامک در تهران نیز در تظاهرات علیه سیاستهای ضدمردمی حاکمیت شرکت میکرد و بارها در درگیری با چماقداران و مزدوران خمینی مجروح شد. همرزمانش روایت میکنند که بارها با پیراهنی خونین و پاره به خانه بازمیگشت؛ اما هیچگاه قدم از مسیرش پس نمیگذاشت.
پس از سی خرداد ۶۰ و آغاز مقاومت سازمانیافته، سیامک در تیمهای عملیاتی مجاهد خلق سازماندهی شد و در چندین درگیری تابستان ۶۰ حضور داشت. سرانجام در حماسه ۵ مهر ۱۳۶۰، این نوجوان ۱۶ساله، این مجاهد خلق سترگ، در خیابان انقلاب تهران در نبردی نابرابر با پاسداران تاریکی و تباهی به ضرب گلوله مزدوران ولایت بهشهادت رسید. خانوادهاش پس از سه روز جستوجو، پیکر پاک او را در پزشکی قانونی یافتند؛ پیکری کوچک، اما روحی به بزرگی یک ملت در مسیر آزادی.
سیامک نصیر شهنیان، شقایق جوانی بود که پیش از شکفتن جان داد تا مشعل آزادی خاموش نماند؛ نامی که برای همیشه بر پیشانی مقاومت مردم ایران خواهد درخشید.
